به کارگیری مهارت های ارتباطی توسط ماماها و ارتباط آن با رضایتمندی مراجعین

زمینه و هدف:با توجه به اهمیت امر برقراری ارتباط و مشاهده نقایص موجود در برقراری ارتباط با مراجعین، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان به کارگیری مهارت های ارتباطی توسط ماماها و ارتباط آن با میزان رضایتمندی مراجعین به مراکز بهداشتی - درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران طراحی و اجرا شد.روش بررسی: در این مطالعه پیمایشی، 50 ماما و 400 مراجع مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل چک لیست مهارت های ارتباطی و پرسشنامه رضایت سنجی مراجعین بود که از طریق مشاهده و مصاحبه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنبا طی شامل آزمون مجذور کای، آزمون دقیق فیشر وضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میزان به کارگیری مهارت های ارتباطی (کلامی و غیرکلامی) توسط ماماها (به ترتیب 62% و 56%) در حد نامطلوب است. ارتباط معناداری بین ویژگی های فردی ماماها با میزان به کارگیری مهارت های ارتباطی، وجود نداشت؛ تنها بین وضعیت تأهل و میزان به کارگیری مهارت های ارتباط غیرکلامی، رابطه معنادار وجود داشت. میزان رضایتمندی مراجعین از مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی ماماها به ترتیب 50% و 4/48% بود که رابطه معناداری با میزان به کارگیری مهارت های ارتباطی توسط ماماها داشت. رابطه معنادار بین سن، سطح تحصیلات و علت مراجعه مراجعین با میزان رضایتمندی وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به عدم به کارگیری مطلوب مهارت های ارتباطی توسط ماماها، برگزاری دوره های آموزش ضمن خدمت مهارت های ارتباطی با تأکید بر نقاط ضعف ماماها و همچنین آموزش مهارت های ارتباطی به عنوان جزیی از واحدهای درسی در برنامه آموزش مامایی توصیه می شود.